KORONA, İNSANI MI İNSANLIĞIMI ÖLDÜRÜYOR?

Nasılda alıştık bir hafta - on günde Corona Virüsün hayatımızda yaptığı değişikliklere.

Hiç fark etmeden

Eğitimin uzaktan oluşuna,

Hergün statta yaptığımız yürüyüşü salonla mutfak arasında yapmaya.

Hayatımızdan bir çok şeyi çıkardık.

Mutasyonla vücudumuzu ele geçiren Korona, yaşantımızı da değiştirdi.

Artık

Piknik yok,

Akşam gezmesi yok,

Maçlara gitmek yok,

Sosyal faaliyet adına hiçbir şey yok.

Işıklı ’da su kenarında çekirdek çitlemek bile yok.

Baharın geldiği şu günlerde ne kadar zor, ne kadar sıkıcı evde oturmak…

Yasak değil! Ama çarşıya, pazara gitsen de bir şey değişmiyor, içinden bir şey yapmak gelmiyor.

Parkta banka oturmak yasak.

Berber kapalı, kuaföre gidemiyorsun.

Sohbet edecek kahvehane yok, çay içeceğin çay ocağı yok.

Oturup konuşacak iki kişi yok.

Herkes birbirinden kaçıyor, kimse kimseye selam vermiyor, veremiyor…

Nasılda alıştık…

Olmadan yapamam dediğimiz birçok şeyi nasılda bıraktık.

Sevdiklerimize dokunmayı, En kıymetlilerimizi öpmeyi, sarılmayı, nasıl da bıraktık.

Uzman doktor yok diye yerden yere vurduğumuz, en küçük rahatsızlıkta koşa koşa gittiğimiz hep şikâyet ettiğimiz hastaneye kimse gitmek istemiyor artık.

Ne kadar güzel ne kadar rahat yaşıyormuşuz oysa.

Pazarda istediğimizi seçe seçe poşete koyup istediğimiz kadar almak,

Emircikten gelen Manda kaymağını, Çapak yoğurdunu tada tada almak,

Zeytinciden seçe seçe zeytin almak,

Ne güzelmiş, çay ocağında oturup siyaset yapmak.

Berberde muhalifleri dinlemek, yönetim devirmek, yönetim oluşturmak.

Liste yapıp, seçimlere girmek…

On günde nasıl da değiştik…

Sürekli mutasyona uğrayan, değişen Korona,

Bizi de değiştirdi, mutasyona uğrattı…

Meğer hayatımız ne kadar güzelmiş.

Herkes birbirinden şüphe eder oldu,

Yolda gördüğümüz herkesten, ölümden kaçar gibi kaçar olduk.

Bu illet eninde sonunda bitecek, biz de hayatlarımıza döneceğiz.

Korona Virüs, gelişiyle hayatımızda birçok değişikliğe sebep oldu.

Gittiğinde de vazgeçilmez alışkanlıklar bırakacak…

***

Her şeyin başı sağlık.

Ben çok sevmiyorum, muhtemelen o da beni sevmiyor…

Son üç yılda birçok konuda ters düştük.

Birbirimize selam vermez, hal hatır sormaz olduk.

Normal şartlarda Görsem, selam da vermem, halini hatırını da sormam.

Maalesef, hayatımızı alt üst eden illet hastalık, onun da yakasına yapışmış.

Allah şifa versin, çocuklarına bağışlasın.

Görevi icabı, bulunduğu ortamda kapmış olabilir.

Ancak hafta sonu Çivril’de umreden dönen bazı isimlerle bir araya geldiği, aynı ortamda uzunca süre vakit geçirdiğine dair söylemler var.

Hastalığı Çivril’de ‘Umreci’ arkadaşlarından kapmış olması, işini yaparken kapmış olmasından çok daha acı olur.

Tez zamanda sağlığına kavuşmasını dilemekten başka elimden bir şey gelmiyor.

İnşallah iyi olur.