BAŞ OL DA, İSTERSEN SOĞAN BAŞI OL
Bülent Çakır
civrilhaber@hotmail.com - 0542 612 59 75
Okuyarak yönetici olunur mu?
Gördüğü eğitim, okuduğu okul ya da aldığı Diploma, birini iyi yönetici yapar mı?
Sadece okumakla yönetici olunur mu?
Neden herkes baş olmak ister?
Getirisi mi çok,
Havası mı?...
Sorumluluk ve mesuliyet…
Onu boş ver, orasını düşünme.
Bir baş ol da istersen soğan başı ol!
***
Genç Çivril Gazetesinin canlı sokak röportajında ‘binaya almıyorlar, verdikleri telefona da bakmıyorlar’ demişti ağlamaklı sesiyle teyzenin birisi. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı için.
Devlete ulaşamıyor, derdini anlatamıyordu. Köyünden bin bir zorlukla gelmiş ama binadan içeri bile alınmamıştı.
Cezayı göze almış, oturmuş bankın üzerine derdine çare arıyordu.
Oysa ‘Devlet millet için vardır.’ ‘insanı yaşat ki Devlet yaşasın’ diye bas bas bağırıyordu televizyonlardan…
Devlet millet için olacaksa; milletin ve devletin emaneti kamu kurumları ehil insanlar ve liyakat sahibi kişilerce yönetilmelidir.
Ki;
İnsan yaşasın, Devlet yaşasın…
***
Gazetecilik hayatımda birçok tartışmalı konu hakkında haber yaptım, yazı yazdım.
Çok defalar mahkemeye verildim, tehdit edildim, bağlantılı iş yaptığım yerlerden ilişiğim kesildi.
Zorlandım, sıkıştım…
Ne yazdıysam doğru yazdım.
Vakıftan ve Tapu’dan şikâyet çok diye yazdıysam, bunu aylarca araştırıp belgelendirdikten sonra yazdım.
Hiç kimseyle husumetim olmaz. Hele kamu görevi yapanlarla.
Görevini ihmal etmiyor, halkın derdine çözüm bulmak yerine keyfine bakmıyorsa…
Eğer 70 yaşında bir adam Tapu’da bana gel git yaptırdılar diye ağlıyor, 67 yaşında bir kadın, Hükümet konağının önünde çaresizce oturuyorsa, müracaat eden, tercihlerinden ve yaşadıklarından dolayı yargılanıyorsa,
O zaman ben yazarım.
Ağlayan o amca değil, ona bugün git yarın gel diyen olur.
Kapıda bekleyen, o teyze değil, devletin her türlü imkânına rağmen işini savsaklayan olur.
İlginçtir ki; millet rahat etsin diye uygulanan bazı projeler, maalesef devlet eliyle engelleniyor…
Baş olanlar övünmesin ben başım diye, Ne gelirse başa gelir. Diz Toprağa yaslanır da Baş düşerse taşa gelir.
***
Korona diye bir illet olmamış olsa,
Işıklı ya gidilir suyun başında mangallar yanar, orta parkta çay sohbetleri koyulaşır, düğün, sünnet telaşları başlar, davetiyeler dağıtılırdı.
Yeni Belediye başkan yardımcısını seçer,
CHP’nin Gurup başkan vekilini belirler,
Denetim Komisyonu Raporu değerlendirir, kimlere ne kadar ödeme yapılmış, hangi kalemlerle ne kadar harcama yapılmış öğrenirdik.
Komisyonların yeni üyelerini seçerdik.
Halk Günleri yapar, dertleri ilk ağızdan dinler çözüm üretirdik. Her mahallede iftar verir Ramazanı doyasıya yaşardık.
Korona ile birlikte siyasetinde hızı yavaşladı hatta durdu.
Nisan Mayıs aylarında zorlu bir dönemece girecek Başkan Niyazi Vural, mücadelede yorulsa da, Korona’nın unutturdukları ile rahat bir nefes aldı.
Başkan yardımcılığı rafa kalktı, başta kendi Meclis üyeleri olmak üzere ittifak meclis üyeleri isyan noktasındaydı.
Üç ay Meclisin toplanmayacak olması da birçok konuyu unutturdu, unutturacak…
***
Yapılan değerlendirmelere göre Denizli korona ile mücadele de iyi noktada. Çivril de şimdiye kadar 8 hastanın iyi olduğu ve evine gönderildiğini biliyoruz.
Yurtdışı bağlantılı bir kişinin vefatı dışında (oda şüpheli. Yurt dışından geldiği için) Çivril’de Covid – 19 dan vefat eden kimse yok.
Rakamlar ve gözetim altında tutulanlar konusunda resmi bir açıklama yok hala sessizlik hâkim.
Covid – 19 en büyük hasarı, virüs bulaştı şüphesiyle dışlanan bir vatandaşı intihara sürükleyerek verdi Çivril’e.
Hastalıktan kimse ölmesin ama eğer virüsten ölse bu kadar acı olmazdı.
Virüs var diye dışlamak, selamı sabahı kesmek.
Çok acı…
Cehalet, bir kez daha ne kadar tehlikeli olduğunu gösterdi.
